Jdi na obsah Jdi na menu
 


O czasie nagrody i kary, o nieśmiertelności duszy i zmartwychwstaniu dusz

 

Al ét hasáchár weháonesz weháolám habá al hiszáarút hanefesz útechíjat hametím
 
על עת השּׂכר והענשׁ והעוֹלם הבּא על השּׁארוּתעל הנּפשׁ וּתחית המּתים

Nagroda lub kara Boga bezwarunkowo nie musi być bezpośrednio po czynie, a nawet nie musi być wykon
ana w tym życiu.
 
Nagroda lub kara Boga przychodzi nieraz bezpośrednio po czynie, nieraz po krótkim lub długim czasie, lub dopiero po śmierci, to jest w przyszłym świecie Olám habáa, to wszystko zależy na (od człowieka) niezrozumiałym zamiarze Boga.

Ludzka dusza jest nieśmiertelna השּׁארוּת הנּפשׁ Hiszáarút hanefesz, ma oddzielne, niecielesne niezależne życie, i z tego powodu nie jest możliwe twierdzić, że życie kończy się wraz ze śmiercią człowieka. Śmierć jest według naszej wiary tylko odzieleniem duszy od ciała.
Pismo Święte informuje nas, że nadejdzie dzień Wielkiego Sądu, gdy wszyscy zmarli zostaną wskrzeszeni תחית המּתים Techíjat hamétím, i staną przed Sądem Najwyższego.
Wtedy będą ostatecznie osądzone wszystkie czyny każdej osoby.
 
Wielu zaś, co posnęli w prochu ziemi, zbudzi się: jedni do wiecznego życia, drudzy ku hańbie, ku wiecznej odrazie. (Dan 12:2)
 
To Wieczny daje śmierć i życie, wtrąca do Szeolu i zeń wyprowadza. (1 Sam 2:6)
 
Ożyją Twoi umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości spoczywający w prochu, bo rosa Twoja jest rosą światłości, a ziemia wyda cienie zmarłych. (Iz 26:19)
 
Bo nie pozostawisz mojej duszy w Szeolu i nie dozwolisz, by wierny Tobie zaznał grobu. Ukażesz mi ścieżkę życia, pełnię radości u Ciebie, rozkosze na wieki po Twojej prawicy. (Ps 16:10-11)